DEEL 3: HOE HET IS OM TE EMIGREREN
Emigreren & Financiën
Vandaag deel 3 in de serie van 5 Hoe het is met de financiën
Emigreren en financien – de koop van het kasteel
Het landgoed Schloss Möhren is gezamenlijk bezit van de ouders van Ruud (Wijk en Polly) en van ons (Ruud en Sandra). We hebben het erfgoed in ons hoofd in tweeën gedeeld. Het Schloss met terras en zwembad zijn van m’n schoonouders. Het Guthaus, de bijgebouwen, de torens en het Schweizerhaus is onze verantwoording.
Voor we naar Duitsland vertrokken bezaten we gezamenlijk drie onroerend goed panden. Eén boerderij, een ééngezinswoning en een appartement. De boerderij en de eengezinswoning zijn verkocht. De overwaarde is in de koop van het kasteel gegaan. Het appartement is in de verhuur als backup woning.
Mijn schoonouders zijn met pension, gezond en reizen veel. Omdat ze ook nog een dochter en kleinkinderen in Nederland hebben wonen zijn ze ook daar regelmatig te vinden. Afhankelijk van de reizen en de heimwee naar Nederland zijn of op reis, of in Nederland of op het Schloss.
SPAARGELD
Daar kan ik kort over zijn. Dat is binnen één jaar verdampt. En dan heb ik het niet over 20 of 30 duizend euro. Nee, ik denk dat, naast de koop van het kasteel (met flinke hypotheek van grachtenpand Amsterdam formaat), alles bij elkaar het eerste jaar wel 100 duizend euro verdwenen is….. Weg, foetsie, opperdepop.
Na de aankoop waren er allerlei kosten zoals: het opnieuw inmeten van ons grondstuk, overdrachtsbelasting, notariskosten, verhuiskosten en kosten voor het oprichten van onze firma’s.
Daarna kwamen de kosten voor de aanleg van een totale nieuwe infrastructuur voor internet, telefonie en tv, het dichten van een (onvindbaar) lek in de waterleiding, vervanging van een verouderd stroomnetwerk, controle rapport voor het bliksemafweersysteem, brandweerrapporten en verzekeringen.
Inrichting van kantoor en slaapkamer, dakreparaties en de inrichting van de vakantiehuizen. Ben je er nog? Dit alles was al uitgegeven zonder dat er een dubbeltje binnen was gekomen.
Anderhalve maand naar aankomst viel Ruud door een gat in onze zolders waarbij hij een wervel brak. Hij verbleef een week in het ziekenhuis, moet 6 weken rust houden en liep daarna nog 6 weken met een korset. Gelukkig herstelde hij goed en op de dag van de geboorte an onze oudste dochter werd hij gezond verklaart. Wel koste het ongeluk ons 3.000 euro eigenrisico van de particuliere ziekenkosten verzekering.
INKOMSTEN
Wij hebben de verantwoordelijkheid qua inkomsten verdeeld. Mijn schoonouders dragen zorg voor hun gedeelte en bijbehorende belastingen, verzekeringen en renovatie kosten. Wij voor het onze.
Ruud werkt full time voor N-tronics en haalt daar een salaris uit. En ik werk part time voor de vakantiewoningen verhuur en zorg voor de meisjes.
Hoewel we allebei knetterhard werkte waren de inkomsten mager. Zonder nieuwe investeringen groei je niet en zonder groei heb je minder inkomsten. In het begin haalde we een minimaal salaris uit onze firma’s. Net genoeg om eten te kopen en de verplichten te betalen. Een nieuwe broek was een vormloos model van de Aldi voor minder dan 9 euro. Iets extra’s zat er de eerste jaren niet in.
FINANCIELE TEGENVALLERS
BANKEN CRISIS: Twee jaar na onze emigratie sloeg banken crisis toe. Direct voelbaar in de firma van Ruud die veel aan de industrie levert. En ook ik merkte het in mijn reserveringen. En doordat wij al het spek op onze botten hadden opgebruikt zat er niet veel reserve meer in.
ROTS: Precies in dat jaar stort er onze deelstaat Beieren een rots op een woning waarbij een complete familie verongelukt. Opgejaagd door dit bericht wordt in Möhren ook een wiebelrots gevonden die gedeeltelijk op ons grondstuk ligt.
De bankencrisis hebben we doorstaan door ‘stug doorgaan’ wat inmiddels onze kracht is. De rots hebben we via een financieel adviseur (met een rekening van wat een hele leuke verre vakantie had kunnen zijn) kunnen oplossen met de gemeente (met een rekening van een leuk klein (vakantie)huisje). In beide gevallen heeft het ons behoorlijk veel geld en slapeloze nachten bezorgd. En 2008 / 2009 waren voor ons de meest kritieke jaren. Hoe we het gered hebben weet ik niet. Die tijd was het, het ene gat vullen met het andere. Het had niet veel gescheeld of we hadden dit hele avontuur gedag kunnen zeggen.
INGESTORTE SCHLOSSMUUR: We wisten dat één plek in onze schlossmuur zwak was. Toen we weer een beetje financiële adem konden halen hebben we hier adviseurs bij gehaald. De offertes verschilde van 100.000 euro tot het drievoudige, plus noodscenario’s over een ingestort terras enz enz. We kwamen in aanmerking voor een toelage van Denkmalschütz (Monumentenzorg) maar dat was een druppel op een gloeiende plaat. We besloten het nog even te laten rusten, tot in het voorjaar van 2011 de muur volledig instorten.
Tot grote geluk zat achter de huidige schlossmuur, de oude middeleeuwse muur. Keurig intact met verwijzingen naar oude vluchtwegen en doorgangen. Deze middeleeuwse muur is, zoals alles op ons landgoed, voor de eeuwigheid gebouwd en houdt het terras keurig op z’n plek. Omdat er niets fundamenteels kapot was besloten we met een stel vrienden en handwerkers (soms ook met hulp van enthousiaste gasten) zelf de muur op te bouwen. Die zomer werd ons 3e meisje geboren. De eerste maanden van haar leven heeft 12 uur per dag een betonmolen gedraaid met als resultaat een prachtig nieuwe schlossmuur.
STABIEL!!!
Pas na vijf jaar had ik het gevoel dat er iets van stabiliteit in onze inkomsten zat. Ik durfde erop te vertrouwen dat het komende jaar de gasten ons plekje wel zouden vinden. En ook in Ruud z’n firma gaat goed. Ik hou het nog wel een poosje uit zo. Maar voor sommige van ons kriebelt er hier en daar altijd wel weer een nieuwe uitdaging.
Deel 1: SAMENWERKEN
Deel 2: ONZEKERHEDEN
Deel 3: EMIGREREN en FINANCIËN
Deel 4: VRIENDSCHAPPEN
Deel 5: CULTUUR
Eerder gepubliceerd:
Geef een reactie